Gisteren op ons eerste groep uitstapje geweest.
Brugge gaf ons met kantlijnen een goed excuus om eens iedereen van de club de kant te geven om eens in groep, een aantal van deze tentoonstellingen te bezoeken.
We zijn er onmiddellijk goed ingevlogen, een uitstapje van over de 12 uur.
De eerste afspraak was op 7u15 in het station van Halle.
Iedereen zeer op tijd dat we al om 7u18 de trein op konden.
Kunnen, maak daar maar willen van. Een iets veel te dronken man kwam ons nogmaals vragen om een bijdrage voor zijn Nieuwjaars feest.
Als je elke dag de trein neemt ben je wel vertragingen gewoon. En hoop je op beterschap in het weekend. Slechts 1 trein met vertraging, spijtig genoeg was het de trein naar Oostende.
De rest van ons gezelschap vervoegd ons als we de vertraging langzaam zien slinken van 19 tot 11 minuten. De trein heeft geen last van snelheid en werkt zijn vertraging volledig weg. Het regent in Brugge maar tegen we aan de Kathelijne poort van de bus stappen zijn de laatste druppels van de dag aan het vallen.
We stappen naar de "How to plant a fence" de kantmetalen afsluiting rond de St. Jans-huismolen. Vorige keer slechts van ver gezien nu toch desondanks een slechte enkel naar boven gegaan. Zo een hek zie ik me nog best in de tuin plaatsen.
De vraag van op de top van de heuvel is waar nu naar toe, gelukkig kan ik naar beneden wijzen en zeggen het huisje op de hoek van de straat daar gaan we naar toe.
Het geboorte huis van Gezelle, is het tijdelijke thuis van een mooie collectie moderne kantachtige creaties. De kleine donkere ruimtes, geven een praktische achtergrond voor verschillende kunstwerken waar licht een grote rol speelt.
We hebben iedereen gewaarschuwd, verwacht vandaag niet veel kant. maar kijk er naar als kunst en design voorwerpen die werken op de principes van kant. Voor mezelf zijn dat vooral transparantie en sierlijke lijnen.
Je mag mensen waarschuwen maar daarmee zien ze het niet het zelfde als jezelf.
Smaken verschillen nu eenmaal per persoon.
Dus bleef toch ergens in mijn achterhoofd dat iedereen dit rampzalig ging vinden.
Maar deze reactie blijft toch uit. Krijg zelfs al ben blij dat ik mee ben na dit eerste bezoek. een deeltje van mijn angst valt er van af.
Met ons 13 gaan we verder naar de Zwarte kat. Voor mensen van Halle en omstreken niet onze zwarte kat maar het volksmuseum "De Zwarte Kat" van Brugge.
Ons aantal bracht ons toch geen ongeluk zelfs niet toen we oog in oog stonden met de zwarte thuiskat van het museum.
Hier vooral kunst werken die rond transparantie werken.
Ik voel mijn onrust van me afvallen als ik enkele hoor "whouw" zeggen als ze het einde van de wenteltrap bereiken en hun hoofd de richting van de tentoonstelling op draaien.
De angst is weg, ze hebben het begrepen.
De kanten schoppen en kruiwagen vallen onmiddellijk in het oog maar ook de andere tentoongestelde objecten blijven een wouw effect geven.
Het enige object waar ik het moeilijk mee heb is de groene ijskar wagen misschien is deze voor dit gedeelte van de tentoonstelling te massief.
Ons voormiddag programma zit er op en met groot geluk vinden we uit de 't Apostolientje open is op zondag. We geven ze toch iedereen eventjes de kans om eventjes binnen te gaan.
We wandelen verder tot aan het gerechtshof waar we ontdekken juist de bus te hebben gemist naar het centrum.
Vervolg van verslag komt er nog aan. :-) natuurlijk met een paar foto's