Ik zou me moeten schamen.
Zo lang durven wachten om mijn vervolg te schrijven.
Maar hier is het vervolg. Waar zaten we?
Oh ja de namiddag van 18 januari.
Op uitstap in Brugge.
De voormiddag was voor mama en mij een beetje voorgekauwde koek.
Niet dat die 2 lokacties van kantlijnen niet de moeite waren om 2 keer te zien.
Ze zijn voor ons nog steeds de te bezoeken locaties.
We volgen de cursus moderne kant aan het kantcentrum en Martine Bruggeman had ons cursus groepje al eens mee genomen naar deze 2 locaties.
En ik mag wel zeggen "gelukkig", want eerst zouden we deze hebben overgeslagen wegens te ver uit het centrum.
De namiddag was wel uitgepland op papier en stadsplan. Maar niets daadwerkelijk gezien op voorhand.
Dit zorgt wel voor een beetje spanning, zoekwerk en gezonde curiositeit.
Onze eerste namiddag bezoek was aan het
Onmiddellijk aan de ingang stonden de reuze cantcus ( kantencactus ) en de kanthond ons op te wachten.
Het spijtige bijhorende verhaal van de kanthond volg nog eens later.
Eventjes naar de klassieke kanten gaan kijken in de permanente tentoonstelling.
Boven gaven de kantsilhouetten een spookige gevoel.
Je kan zeggen wat hebben 5 kunstig geplaatste stoelen te maken met kantklossen.
Voor mij was dit toch nog een topper. Het schaduwspel van deze gaf een pracht van een motief, welke in een kantwerk door velen worden geapprecieerd.
Maar opdat het nu niet geklost is zien sommige misschien niet de link.
Ik weet dat ik in de club iedere keer dat ik reclame heb gemaakt om mee te komen ik iedereen steeds opnieuw heb gewaarschuwd, "verwacht geen kanten doekjes".
Ik heb dit meer als een enkele keren herhaalt.