Tijd te kort, waarom voelt het altijd zo voor een tentoonstelling?
Maar dat betekent wel dat we druk bezig zijn met de voorbereidingen en het afwerken van werken.
Waarom wachten we toch steeds tot op het laatste moment?
Durf het bijna niet zeggen maar een kantje dat al 2 jaar op een blok van mijn blokken kussen zat, is nu verhuisd naar de binnenkant van een kadertje. Wat een verschil dat dat niet maakt.
Vandaag was het nog eens een dagje inkaderen. En er niet enkel dat ene kleine kadertje: vele andere werken, kregen na een paar jaar verblijf in een map, een thuis achter net gepoetst glas.
Waar ze thuis horen.
En natuurlijk hopen we jullie allemaal te mogen begroeten om deze werkjes in hun nieuwe thuis te bekijken.
Tot volgende maand,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten